Romeovari Bir İç Çekiş

Birdenbire biten masal tadında birliktelik,
Hayatımın en aydınlık günlerini yaşarken,
Karanlıkta bıraktı beni.
Sayamaz oldum günleri,
Kim bilir kaç bahar geçti üzerinden.
Kaç kar tanesi düştü yalnızlığımın üstüne.
Sağanak yağmurlara sakladığım gözyaşlarım,
Sel oldu da heyelan yarattı kalbime,
Oysa ne çok isterdim çocukluğuma dönmeyi,
Ne çok kere denedim öldürmeyi seni fakat
Başaramadım.
Yüreğimde durmadan sayıklanan adın,
Hayatıma girdin gireli göremez oldum dış dünyayı.
Sevgilim;
Gözlerinden mahrum geçirdiğim onca zaman,
Kaç promil devirdim bilmiyorum.
Kuru topraklara gözümden akan her damla yaş,
Ne fidan yeşertti ne ot bitirdi ömrüme.
Geceler anlatmaya yetmiyor seni,
Bir Romeo’yum ben,
Sayıklıyorum sayısız kere
“Sen aydınlatırsın geceyi”