Romantizmin Yılgını: Işık Artık Buruk Rengi

kızlar bunu anlamıyor:
dolunay çıkmış; sessiz sedasız ışıl çengi
herşeyin gölgesi kendinden güzel yatıyor gecenin toprağı üstünde
beyazdır artık ışığın rengi

kızlar bunu anlamıyor: niye şehvetim kabarıyor elim tenine değdiğinde
yatınca doğanay gecenin rengi üstüne?

kızlar bunu anlamıyor: her gün batımında aynı merasim
guruba doğru giden bir de bulut ise kırmızı rengi
her yer aynalanır
yıkanırken gün yumuşacık
güneşin saçlarına takılırken
akşama eren günün ılık anıları
en son sorulan sorular unutulmaya yatırılmadan önce
tarihtir artık bu:
batan güne göre öncesi ve sonrası
artık ışık sarı değil! hayat artık kırmızı ötesi

kızlar bunu anlamıyor: niye şehvetim kabarıyor
gün batımında dudağından öpünce?
gün batımı herşeyin ortası
elim ortasına değdiğinde kırmızıdır artık ışığın kendi

kızlar bunu anlamıyor:
gitarın yalvaran sesi yayılınca duman rengi yüzlerin arasına
ve yürek kendini koyverince
sergilemeye çekinmeden kendinden uzakta olmayı özlediğini
her bereketli bahçenin çiçeği: varoluş
döl saçma içgüdüsü: çiğ pırıltısında damlalar yaprakçıklara tutunan

kızlar bunu anlamıyor: içe doğru ağlayan sürahinin
camdandır kalbi
ne kadar da suya alışık
elim
şehvetim
ıslaktır artık gökyüzü
ışık artık buruk rengi

(J'slem, Ekim 2001)