Yalnızlık ağla
ağlayabildiğin kadar
Binbir parçaya bölündü dünyam
sağla sağlayabildiğin kadar
ağla
Hafif
Yalnızlık aynı yerde
Tarafını seçmişsin sanattan yana
Ben bugün sokak ortasında türbe gördüm
Sen can düşmanıma ilim diye sövdün
Ben bugün cennet adasında gezdim
Sen yazdığım kitabı okumadan bildin
Kalıp gibi çıktı huyun
Bir bakışta tanıdı bu sükunetin
Şimdi sessizliğinin içinde gezenleri
Üstüme attığın gibi bir enerjiyi tasvirin
gereksiz
Kaygısını senden bilmiş
Gidip bir kitap okumuş
Nefretini sana kusmuş
Gidip bir kitap okumuş
Toplumu arındırmış
Gidip suya dokunmuş
Dur şimdi yalnız başına
Ağıtlar yak gözyaşına
Sonra okurum dersin belki
Anlamazlar bağırmamandan
Sen ama öyle yap yalnız adam
Yalnız çıkma karşıma
Bir fikir olsa aklında aşk
Yalnız yalnız bakma bana
Keşke kaybetmeseydim deme
Keşke olmasaydı unutkanlık deme
Her şeyi sildim seni buldum deme
Yalnızlığı yazmışsın
Yolu yok artık sen oynatmışsın
Gökyüzü yok artık
Sen yoksul kal
Aslında akıl fukarası derken
Senin aklın dar
kitap okuyan deli
haddini aşmış düşünür
şair sanıyor alemi
elindeki kitapla
bana ne oluyor derken
sesini açmış reçete
Yalnızlığın çaresi var
Güzele herkes güzel der
Sen umudunu kesme
Çirkin dersem yitir
Yalnızlığın yolları var
Ya o iyi biri aslında
Yazık kadere razı olmak için boş konuşmak lazım sanmış
Onun dışında kaba oldukça kendisinin daha anlamlı bir şey yaptığını sanıyormuş
O açıdan sıkıntı yok zaten
Nasıl sustuğunu da kendisi bilir artık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!