Uyandırma gülleri ve dikenleri sevgilim
Ki yaz geceleri yazılmış yalnızlıklardır bana
Bırak uyusun ay ışığında dünya
Her keder ömre çoğalan manalardır
Kırılır orada kelimelerin kilit divanı
Eğildikçe kendine çözülür insan
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta