Romanın tam ortasından mazi hâl olsa

O ev
o bahçe
o koruluk
havuzdaki japon balıkları

her gün oraya gitmekten
korulukta yürümekten
ve seni düşünmekten

yoruluyorum

şimdi duruyor mu desen yerinde
gitmem lazım

kaldığım yerden devam ederim
romanın tam ortasından
ayraçla ayrılmış
yüzbirinci sayfasından

zamanı döndürüp geriye
mazi hâl olsa

her zaman yaptığım gibi gizlice
sen yokken süzülüp odana
okusam günlüğünü
kaldığım yerden

asi göz yaşlarım ya kazara
silerse mürekkebini
diyerek nasıl da sıkışırdı kalbim

bazı sen uyurken de gelir
kapı aralığından süzülürdüm
uyandırmaktan korkarak
sen mışıl mışıl uyuyor olurdun

sen hep tek başına olurdun o koca evde
ve ben her zamanki gibi
göz pınarlarında kurumuş
gözyaşlarını öperdim

bir anne kedinin ihtimamla
yavrusunu yaladığı gibi
yalardım adeta hüzünlerini kimsesizliğini
sefilleri hatırlardım ağlardım

gerçekte yaşamaktan daha da kolaydı
hayallerde yaşamak
ancak öyle avunurdum
içimin öksüzlüğünden

yangından kaçar gibi kaçarak

o masum dudaklarınla
kumral buklelerinle seni yine o loş odada
o yaşta bulabilir miyim
mazi hâl olsa

aniden geliversem bir gün

büyüdüğünü de yaz
haberim olsun

ayraçla ayrılmış romanın tam ortasından
yüzbirinci sayfadan
kaldığımız yerden devam edebilsek

üşümüş ellerini
ısıtsam öpücüklerimle

bazı yakalanmaktan korkardım
yoksa gizliden gizliye
yakalanmak mı isterdim

mazi hâl olsa
hiç büyümesen

13/Haziran/2011/Pazartesi/Bodrum