Romana devam 3 Şiiri - Muharrem Akman

Kışlık kömürü mü almak zamanı gelmiş kömür fişim ile gittiğim kömür harmanındaki kömür tevzi yerine gidebilmek için şefime söylediğimde kurum lojmanlarında oturan çoğunlukla başçavuş şef postabaşı konumda olanların kömürleri ile birlikte evlerimizin yanına kadar şirket araçları ile gelen Kömürler ile birlikte benim kömürüde gönderebileceklerini benim haberimi bekle diyerek yanından gönderdi. Şef'in söylediği gibi yakımlık kömürler bir hafta dolmadan geldi bir gün önce şef postabaşıdan bana haber gönderip yarın için kömür geleceğini işe gelmemi işe bir gün gelmediğim için hafta tatilimi çalışmak gerektiğini bunun içinde baş puvatöre şeflik makamından imzalı kağıt göndermek gerektiğinden izin günümde işe geldiğinde sabah şeflik masasına gelip hafta izini çalışmak istiyorum diye benim için hazırlanan dilekçe örneğini imzalamam gerektiğini söylediler,ben öğleye doğru kömür yıkılacak yere geldiğimde yakımlık kömür alacakların isim listeleri gelmiş önce kamyondan yere dökülen Kömürler bunun için ölçü olarak getirilen iki ucundan tutacağı olan 75 kg lik kazanlara doldurup her hak sahibi gelip bir yerde durduğu için onun yakınına dökülüyor listeden isimleri bulunup İmza için ayrılan kısımına imza attırılmaya çalışlıyor çünkü kömür almaya gelenler genelde evlerin hanımları çoğu İmza atmayı bilmediğinden çoğunlukla isimlerinin ilk harflerini olmadı imza yerine bir çizgi çektirip liste kapatılmış oluyordu. Benim kömürümde bir yere dökülmüş imzamı atmıştım bir katırcı bulup kömürü evin altında bir yere çektirmem lazımdı, vakitte epeyce ilerlediğinden ben içim içime sığmıyor kömürü taşıtmak için söylediğim tüm katırcılar benden önce söz verdikleri Kömürleri taşımadan benim kömüre başlayamayacağını söylüyordu en sonunda hâlinden, güngörmüş halden anlayan bir insan olduğu belli olan orta yaşı geçmiş bir katırcı bana yeğenim şimdi sen evine git hanımın kömürü yoldan evine çıkaracak kimse ayarlasın bir saate kadar senin kömüre başlarım kömüre biz burada olsak da olmazsak ta bir şey olmaz merak etmeyin dediğinde zaten üç kahve iki bakkalın görüş mesafesi olan yerde kimse hırsızlık yapmaya cesaret edemez di çok şükür buralarda hırsızlık olayı da pek olmazdı.Ben eve doğru giderken evde eksik olanlardan paramin yettiği kadar almak icin ekonoma ya girip ihtiyaçlarımi alıp acele eve geldiğimde benden haber bekleyen hanımım bir yandan elinden yere bıraktığım eşyaları alırken bir yandan kömürün akıbetini soruyordu,durumu anlattığım zaman iyi ben komşulara kömürün geleceğini söyleyim hazır olsunlar diyerek komşuların kapısına giderken ben kömürün yanına doğru yürümeye başladım. kömürün yanına vardığımda katırcı işini bitirmiş olmalıki kömürün yanında beni bekliyormuş bana yeğen baştan pazarlık yapalım kömürü falan yere kadar taşırsam şu fiyata taşırım oradan ötesine şu fiyat dedikten sonra ilk sefere beraber gideriz diyerek bir atını iki katırının sepetlerini doldurup beraber kömürü yıkacağımız yere kadar gittik söylediği fiyat fazla geldiği için kömür dökülecek yere gelen komşular sayesinde hatırı sayılır bir indirim yapıp kömürü belirlenen yere döktükten sonra kömürün diğer kısmını taşımak için geri döndüler iki katırı bir kişi çekiyor atı bir kişi çekiyordu,onlar gittikten sonra ben kendi çuvalları
İle kömür taşımaya gelen komşuların cuvallarina kömür doldurmak için kaldım çevreden kömürün geldiğini gören iki üç komşu daha gelince kömürü ikinci sefer getiren katırların ve atın ikinci seferleri gelene kadar birinci seferde döktükleri kömür bitmek üzereydi kömürün son seferlerinde vakit geç olduğu için gelenek görenek olarak yerleştiğiden isteyen bir iki yakımlık kömürü çuvalına doldurup gitti ama yarınki evin önündeki çay hamur işi ziyafete katılmak isteğe bağlı değil mecburdu zaten gelmeyen olursa gelenler tarafından önce, ses alacak mesafede ise çağrılır ses alamayınca kapısına çocuk gönderilir eğer evde olup ta hasta falan değilse evinde başka işlerim var bahanesi geçerli olmaz mutlaka çay içmeye gelirdi.İmrce kültürü buraya maden ocaklarında çalışmak için gelen kasaba şehir ve köylerden gelen ülkemizin ortak kültürüydü...