Hiç yenilmemiş bir gladyatördüm
Kılıcımın kabzası
Çentik doluydu
Her çentik
Arenalarda
Bir yiğidin sonuydu...
Bir bileğime güvenir
Bir kılıcımı severdim
Çılgın kalabalıklarda
Kanlı gözlerde
Ölüm dans eder
Ben gülerdim...
Güvenirdim kendime
İyiydim çünkü
Hemde en iyi..
Korkuyu yalnız
Yenilmişlerin gözlerinden tanırdım....
Ve bir gün,
Hiç tanımadığım o korku
Keskin bir çelikle bir
Abandı gırtlağıma...
Acemisiydim korkunun
Beceremedim korkmayı
Öğrenmeye vaktim yoktu
Öğrenemedim...
Bir güzeldi beni güçsüzleştiren
O çılgın kalabalığın içinde
O çılgınlardan biriydi belki de
Bilmez belki
Gırtlağımı kesen o çelik
Onun elindeydi...
Ve ben
Hiç yenilmemiş gladyatör
Ölü gözlerimde şaşkınlık
Son yenilgimde
Onun ayakları dibindeydim...
07.12.1986
Hayrettin TürkKayıt Tarihi : 11.4.2003 01:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hayrettin Türk](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/04/11/romada-bin-yil-onceydi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!