-Roma'da Kral Şiiri - Hüseyin Sönmez

Sarhoş bir kral yaşarmış,
Roma'da,
Hep ziyafetler verir,
Balolar düzenler,
Beğendiği güzel kızlarla,
Gününü gün edermiş.
Ayık olduğu zamanlarda,
Hep susar,
Pusu kurar,
Kan dökermiş...

Halk; aç,susuz perişan,
Hiç yokmuş sesini duyan,
Feryat ediyormuş her an,

Bir gün kral hasta düşmüş,
Kendinden geçmiş,
Derdine bulmak için çare,
Haber salmışlar her yere,
Ama nafile,

Kral eriyip giderken,
Gün ağarırken,
Bir adam çıkıp gelmiş,
Ak sakallı bir ermiş,
Kralı sağlığına kavuştururum demiş.
Yalnız bir şartım olacak,
Tüm halkın karnı doyacak,
Aç, susuz kimse kalmayacak,
Kral o zaman ayağa kalkacak,
Sormuşlar nedir çaren,
Sarayın bütün malları satılsın,
Eşit olarak halka dağıtılsın,
Krala sadece bir oda kalsın,
Bir de cariye,
Kral krallığı bıraksın,
Çekilsin geriye...
Demokrasi gelsin ülkeye.

Kabul etmişler,
Bir sabah erken,
Kral ayağa kalkmış,
Etrafına şöyle bir bakmış,
Ne saray var,ne cariyeler,
Sarayım nerede,
Nerede cariyelerim?
Nerede şarabım?
Diye bağırmış.
Vezirim vezirim diye çağırmış.
Ne gelen var ne giden,
Karşısında tek cariyesi
Gülümseyen.
'Demokrasi geldi ülkeye kralım.'
Kral şaşkın şaşkın,
Titremeye başlamış,
Önüne gelene saldırıp,
Haşlamış.
Nefsine galip gelemeyince,
Dönmüş deliye,
Yere yığılıp kalmış,
Gözleri açık sadece,
Bir noktaya,
Bakakalmış...
Cariye kral öldü sanmış,
Korkmuş,
Kucaklayıp kralı göğsüne almış.
Kral cariyenin göğsünde uyanmış,
Gözleri açılmış.
Kahkalarla gülmeye başlamış,
Durmadan gülüyor gülüyor,
Sonunda ağlıyormuş,
Tekrar kendinden geçmiş.

Uyanamamış
Bir hayli zaman,
Gözlerini açtığı
Bir an,
Korkak ve ürkek,
Titreyerek,
Karanlık bir mahzende,
Yıllarca kendisini bilmeyerek,
Cariyesini aramış...