Rolerya Şiiri - Uğur Dede

ROLERYA

-1- Ekim 1991 Posof
Kar yağar,
Alır ruhunu topraktan fırtınalar
Üşümek üşütür
Can atar sonsuzluğa.
Kışkırtır yalnızlık,
Gök yeri boğar…

Bu nizam alfabesidir.
Kim ne derse desin.
Masum değil yeryüzü, gökyüzü kadar.

Vurur bembeyaz mührünü zaman
Yükünü yüklenir yalan, bozguna uğrar.
Dağlar, garip gülüşlü ceylan saklar düşünde
Göğe ermiş, çırılçıplak.

Kar yağar,
Aldırmaz tenhalığına yüksekliğin,
Bir candır,
Bir defa çıkar.

-2-
Nisan 1993 Ardahan

Seni bir resme kondurmak için
Dökülüyorum bu şiire.
Yıldızları dökülüyor gök yüzümün
Işıksız kalıyorum bir başıma.
Gövdeme uzak bir can taşıyorum,
Ne kadar yaşayacağım umurumda değil.

Kaleme yığılı yorum.
Ferim kalmadı.
Kamburum oldu duyargalarım,
Gel şu resme...
Şarkısı bitmez karıncaların,
Gül şu resme...

Dayanır sanma yüreğim
Bu iklim bambaşka…
Aynaları kır!
Kır aynaları içimdeki ses!
Ve dağıt her parçamı
Saman yoluna ser!

Çile, ölmez çiledir.
Ve ölüm duası
Yağmur olur Rolerya!

-3-
Nisan 1996 Ardahan
Sen, yoklanınca içimde
Hüznünü sevdim her mevsim
Gözlerime kıyamadılar.
Sen yoklanınca içimde
Ben vurdum sahiline
Ben yurdum, Yunus gibi.

Ah Rolerya…
Zemheride ateşlenenim
Güzümde yeşerenimsin
Ahıska’da yağan sensin
Ardahan’da soğuğum
Ankara’da tenimsin.
Sen ki, iyilik
Sen ki, gören yanımsın.
Kara lastiği yırtık
Yedi yaşında çocuğa
İçimde ağlayanım
Ve yumruğu göğsümde moraran
Oğluna defter alamayan babanın...

Yaşamak, ölümü yorumlamaktır.
Ey Âdem’in ve Havva’nın
Ben de çıkan çıbanı

-4-
Kasım 2000 Samsun

Şiirimsin Rolerya!
Hiçbir ülkede yasal değil yüreğim
Sen değilsin, ben değilim
Değil de değil...

Dilim ağırlaşıyor yine
Hayrete hayret etmek
Ne anlama gelir?
Anlam nedir?
Soru sormak vicdana
Kaçı kaç kuruş?
Rahmana dümdüz giden
Bir doğru yol değil midir?

Biliyorum...
Hiç sevmemiş aşk tanrıçaları
Biliyorum...
Karalığı çekermiş denizin
Dalgalarım vururmuş kıyısına
Uyanır,
Uyanırmış Rolerya

-5-
Nisan 2008 Samsun
Kimi zaman
Birleşmez heceleri düşlerin
Kelimeleri ayrılığın
Toprağın, suyun ve aşkın

Ateşin özü sudur
Suda yanar
Taş ateştir ateş taş
Taşta yanar
Toprak candır can toprak
Canda yanar
Sende yanarsın Kalbim!

Su yanar,
Taş yanar,
Toprak yanar,
Söz yanar,
Sözcük yanar…