Rol Ustaları Şiiri - Ömer Dalman

Bayan Bilge bir arkadaşım vardı.
Düşünsel yolculuğumun başlarındaydım,
kendiliğinden yoldaşlık yapmıştı.

Tamamen ruhunun sessizliğine
dinginliğine inanırdı,
ona olabildiğince uymaya çalışırdı.
öyle ki
yüzünde sık sık gülücük taşımanın bile
bu nötrlüğü, bu doğallığı bozacağına,
ruhunun yorumsuzluğuna zolama,
sapma getireceğine inanırdı.

Katıksız nötrlükten yanaydı.
Bu tavrını ise herzaman açıkça belli ederdi.
kimseye nasıl göründüğüne düşünce harcamazdı.

Aradan yıllar geçti.
nötrlendi defalarca
ağaçlar altında meditasyonlarla
kapanılan uzun süreli odalarla
aileler tarafından gönderildiğimiz doktorlarla
traji-komik bir zaman dilimiydi.

ama artık işler değişti.

Uzun süredir bizler;
kadavralar arasında yaşarken
'ölüler' gibi görünmeyi öğrenmiş
Rol Ustalarıyız.

(Mayıs 2007)