Rol Şiiri - Betül Başar

ROL

Sonu önceden yazılmış olan bu filmin,
Senaryosunu beğenmesem de,
Her karesinde,
Profesyonelce oynuyorum.
İşim bu,
Oyuncuyum.
Mutsuzken mutluyu,
Anlarken anlamazı,
Zekiyken aptalı oynarım.
Ama bu sefer rolüm çok zor.
Üstelik başrolü,
istemeden bana verdiler.
Eğer ufacık bir şansım olsa
bu filmden çıkar,
ardıma bile bakmadan kaçardım.
Ama nafile, başrodeyim.
Konuşma işaretlerini koyup,
konuşuyor.
Aklıma bile gelmeyecek şeyleri,
Senaryo gereği yapıyorum.
Hem de ne rol ama,
Karaktersiz bir fukara.
Hiç uymadı bana hiç.
Belki de hayatımda ilk defa
işimi sevmiyorum.
Rol yapmayı istiyorum ama
bu karakteri istemiyorum.
En ağır makyajı yapıp,
En yapmacık gülücüğü konduruyorum yüzüme,
Bunlar yetmezmiş gibi,
En yalnız oluyorum bir anda,
onca insanın arasında.
Yok yok ben bu filmi sevmedim.
Henüz yol yakınken çıkmalıyım,
Hala ben ben iken ben kalmalıyım.

SAHRABETİS (Betül BAŞAR)