Sığıntıyız şu hayatta,
Yalnızca; yalnızlığa,hüzne,gözyaşına doyanlarız.Huzura,sevince,tebessüme aç kalanlarız.Mutluluğu ararken,acının dibine batanlarız.Biz hoşçakallara sığdırılmış,hoş kalamayanlarız. Merhem beklerken,yarasına tuz basılanlarız.Kalbi sığ olanlardan rabbe sığınanlarız. Ölümü beklerken,yaşamı tadamayanlarız.
Yarım bırakılanlarız.
Düşerken dostu olmayanlarız.
Kırılgan sessiz sedasız bekleyen insanlarız.Sevgide cömert olanlara hasret kalanlarız.Umutları dışında bir şey olmayanlarız.
Aslında biz bu dünyada sığıntı bile olamayanlarız.
Nasıl telaffuz edilir ki bu duygular?
Ben şöyle anlatayım;
İlk'imdin,sana gel demek istiyorum,
Gelirsen,baharda gelir,
İlk'bahar gelir.
Sonbahar neden acının,hüznün en yoğun olduğu dönem olarak görülür?
Seni anlamıyorlar mı?
İçimizi okuyanlar kitaplar var. Kitap oku,onlar insanların yapamadıklarını yapıyor.
Ters giden bir şeyler mi var?
Seyret,yağmuru.Sadece yağmur altında dolaşmakla kalma hisset.
Terk mi edildin?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!