Yüreğimle biledin
Sözün bıçaklarını
Yüreğim şimdi
En kimsesiz sesiyle
Dağlarda paramparça gerilla cesetlerine
Ağıtlar yakıyor
Gözlerim duvarlara boyuyor yüzünü
Ve kapadığımda gözlerimi cırılcıplak duvarlar buza kesiyorlar
Oysa hiç yüzün olmadı senin
Kanayan aşklarımda kimliksiz bir aşktın sen
Kimi sevsem gözlerini taşıyordu kimi özlesem kokunu
Tarifsizdin coğrafyamda atlasımda rengin olmadı hiç
Yine bir gece daha devrilecek düne ve yine gözlerimi kapadığımda kabusum olacak düşlerimi kanatacaksın! Duyulmayan çığlığımla karanlığa sarıldığımda korkularımı da sarıcam, yüreğimin titrediğini duymak istemeden.Bir günün nasıl gececeğini düşünmek istemediğim için geç kalkıcam yine, bilirsin ışık yoksa yüreğinde gündüzler karabasandır.Yarına uzanmak istersin hep, gözünü kapayıp açtığında on yıl öncesinde bulmak kendini ya da on yıl sonrasında.Mutluluk imgesi uzaklarda şifrelenmiştir hep, günışığı içine dolmayanların.Ve ben de uzaklara adadığımdan kendimi hep yeni bir güne uzanmanın bıkkınlığı ve teleşını taşıyacağım icimde.Ve yine gerceklerin beni sarstığı oniki şiddetinden sıyrılıpiçimdeki uçurumlara dalacağım, ömrümün son ihtişamını yerleştirip beynimin hücrelerine biten sonlara hayali sonlar yazacağım yeniden, keşkelerdeki ünlemleri darağacında asarak!
Yeni tarifler bulacağım sana, öfkeden kangrenleşmiş hayaline bir bıçak darbesiyle yaşam vereceğim yeniden ve siyaha değmemiş tarafından bir kez daha öperek oynamadığımız rolleri vereceğim ikimize...
Sen susuşların beynimde uyandırdığı sorgularda ezmeyeceksin beni, ben vazgeçişlerin endişesini taşımayacağım yüreğine! Sen üşleri olmayan aşkınla gelmeyeceksin bana, ben kararsız tebessümlerle yormayacağım seni! Sen sessizliğe ve sensizliğe yakıştırıp beni gitmeyeceksin, ben kahkahalar atmayacağım ardından içimde döverek acılrımı! Sen gökyüzüne yeni bir yıldız çizmeyeceksin, ben ayın görkemine kanmayacagım hiçbirzaman.
Sen ve ben mutluluğa değmeyen anlamlarız gercekte.Ben yıldızlara söz verdiğimde sen güneşe aşık olurdun oysa! Varlığımız birbirine aykırı anlamlara sığındı hep.Ondandır düşleri kendime sığınak yapmam, ondandır günışığın yüreğime değmemesi.Sen öyle iyi kal, ben darağacına yeni ünlemler asacağım yine! Ben yine sana dair en güzel düşümü seçip, siyaha değmeyen tarafından öperek bir günümü daha devireceğim düne!
Ve seni hep dünde bulacağım, yarın biraz daha yitirerek.
Sen öyle iyi kal!
Bütün sesleri söküyorum dudaklarımdan,
Gözlerim akdenizin tuzunu damıtıyor yanaklarıma,
Yüreğim içime bağırıyor
Gitme!
Organlarımda yankı oluyor sesim,
Duymuyorsun.
Çok şey mi istedim
Ses ver derken sesime
Oysa bu bir istek miydi
Yoksa seni içimden atamayışıma kızgınlığım mıydı
Bilemiyorum
Şimdi vazgectim kendim olmaktan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!