Gariban sahipsiz bir kız çocuğu
Sen hep gül durmadan gülen yüreğin gibi
Bihabersin dünyanın ihanetinden
Sana hazırlanmış tuzaklardan
Gülüyorsun o saf taze tertemiz yüreğinle
Ama yinede yetmiyor gülüşün kana susamış dünyanın ayibini kapatmaya
Sen hep gül yurtsuzum benim
Dün kobanide bu gün kamışloda
Kim bilir yarın nerede öleceksin sahipsiz kızım
Yok böyle olmaz böyle olmamalı gülüşünü sevdiğim
Her ne kadar Rabbim bu gün seni unutmuş olsada
Sen bana hep güleceğine söz ver
Ne olur güzel kızım sen bana söz ver
O seni unutan Rabbin üzerine yemin et
Hep gülücem de ölüm bana gelene kadar
O zaman belki bu gün güzel gülüşünü görmeyecek ihanetçi dünya
Ama eminim seni unutan Rabbin utanacaktir senin mahsun sevgi dolu gülüşünden
Belki o vakit bir çare düşünecektir senin gibi ölümü bekleyen binlerce hakının yurtsuz çocuklar için.
/
Faruk Fahrettin ÖzcananKayıt Tarihi : 16.10.2019 08:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Barış pınarı harakatı sirasinda top atışlarıyla Rojavada öldürülen dördü çocuk olan sivill insanlar üzerine yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!