Rode Şiiri - Hanbeli Erçin

Rode
Olur öyle şeyler, ayrılık olmaz yerden vurabilir.
Kuşlar zamansız mevsimlerde göçebilirler.
Rüzgar küsebilir, ağaçlar çatlayabilir orta yerinden.
Olur öyle şeyler Rode.
İsmini unutabilir annen, kalabalık sarmayabilir.
Ağzına suskunluklar varabilir.
Küçük çocuklar gibi oturup ağlayabilirsin Rode.
Zaman uzun up uzun hatta geçmek bilmez olabilir.
Oluyor öyle şeyler Rode.
Hani birlikte birbirimize yazdığımız ilk mektup gibi saçma olabilir.
Sen yine de en mutlu günüm o gündü bil.
Sen yinede unutma Rode, siyahlar en çok sana yakışıyor.
Beyaz sana her bedende küçük geliyor...
Yağmurlar adını çamurdan silsin Rode,
Tek kelime korkma, tek kelime ağlama...
İçim Rode, içim ne güzel senden ibaret...
Babamın bileğimi kırması kadar acıdır senden uzak durmak.
Annemin sabaha kadar ağlaması kadar yetim Rode.
Öksüzler sokağına iki simit satmak kadar yokluk.
Sokak dibi zabıtaların ekmek tekneme el koyması kadar berbat birşey bu Rode.
İçip içip şerefine tükürelim mesafelerin.
Sözüm ona Rode, benim Müslüman kardeşimi öldürüyorlar.
Sözüm onlara Rode, korkunu yüzünde tutma, sana yakışmıyor korkmak.
Sen ki Rode Kudüs için ağlayan.
Öylesine ağlamazsın bilirim Rode.
Şehitler içinde koşmak nasip olmaz herkese.
Sen herkes değilsin Rode.
Ne olur beni onlara iyi anlat.
Ses tonunda bir gram heyecan ve korku olmasın.
Olmasın Rode.
Hatırlıyor musun sapanlı ellerimizde ki yaraları, nasılda şifalar diliyorduk dualarımızda.
Özgürlük için bağırıyordu gökyüzü yağmurlarla üstümüze.
Korkuların, onların üstünde şimşekler kadar parlaktı, kokusunu alıyordu toprak kokuşmuş cesetlerinin.
İlmek ilmek örüyorduk hendekleri diblerine
Seni Rode bütün tarih biliyor, en az Esma'nın babasına mektubu kadar bilindik.
Hanzala sırtını dönmüyor artık bize.