Robotlar Çıkamadılar Kırlara

Küçükken anam bir masal anlatırdı,
“Pofuduk Tavşan”dı bu masalın adı…
Kendi âlemin derinliklerinden,
Benim ufak dünyamı süsler,boyardı…

Pofuduk tavşan yaramaz mı yaramaz,
İçinde öğütler vardı bana biraz…

Annesine çiçek toplamak uğruna,
Açılmıştı uçsuz,bucaksız kırlara,
Hem de yem olmak pahasına kurtlara…

Anası,yarana kadar bir makasla,
Mahsur kalmıştı,hâin kurdun karnında…

Yavru Pofuduk Tavşan’ın ideali,
Kalmadı ne masallarda,ne dünyada…
Robotlar,toplayamadı çiçekleri,
Baharlarda çıkamadılar kırlara…

07.01.1993