Ben yürekleri çürüten nefretlerin kindar çocuğuyum.
Nefretçiliği sensizlikte öğrenenim
Ve nefreti kan gibi içenim…
Dedim ya,
Çürümüş yüreklerden beslenen,
Nefretlerin kindar çocuğuyum ben.
Kinime güç katan tetikçilerim çok.
Kendimi bildim bileli mermi yağdırırım kinime
derişmiş muhabbetlerin fitne çukuruna batmış zalim misali,
kendi zulmümü yaşarım
ve maduriyetimi katık ederim rızkıma…
Rızkım, sana duyduğum nefretim…
Kayıt Tarihi : 29.11.2015 02:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!