Erciş’in gölü gibiyim
Deryadan ırak
Kendimde hapis
Suskun , dalgasız , soğuk
Depremde yıkılmış umutlarla viran olmuş yüreğim
Ya peki Süphan!
Sen nasılsın ha?
En çok sen direneceksin bahara
Az da olsa baharı yaşıyorsun demi bakir yamaçlarında
Bir yol gördüm Süphan! Tek bir yol
Doğrudan vuslata erdiren
Hem senin yamaçların gibi değil
Tek şart o yola girmek , gitmek
Girdim yola Ey Şanlı Süphan!
Ama durdum , duraksadım
Masiva çevirdi etrafımı
Yolumu kapattı
Gözümü aldı bir gaflet , bakakaldım
Kapatsaydım gözümü deseydim medet
Himmet Efendi Babam Himmet!
Sen ki bırakacağın eli tutmazsın
Gel ki dağılsın yolumdaki toz duman
Güller açsın yol kenarlarında
Nur aksın kara gönlüme pak alnından
Ulaştır menzilime Efendim
İhvanın senden imdat bekler
Kayıt Tarihi : 29.6.2017 15:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!