Rıza Çavuş Şiirleri - Şair Rıza Çavuş

İSTANBUL-1938
..deniz kenarında bir çınarın dibinde dizler bükülünce yeşeren dizeler

İstanbul;
İlhamım benim
Arnavut kaldırımlarının

Ümitsizliğe düşmeden yükledik,
Bu gece, tan vaktine dek secdeyi
Tam üç yüz altmış dört gece bekledik
Bin geceden efdal olan müjdeyi

K İNATTA UÇARKEN O’ NUN HASTALARINI GÖRDÜM.

-Babam ve anneme teselli çırpınışlarım-


I

Göklerden
Çiçek beklerken
Bomba yağıyor Kiev’e
Ki ev çocuklarla doludur.

Bir kış
Bir bulut
Bir kar
Bir yağmur
Bir dolu varken

MARŞANDİZ

Karlar yağdı ray kaydı
Ecel hep böyle gelir
Bunu çocuklar bilir

Modern mübareze meydanlarının kahramanlarına…

Amfilerden körpe dimağlara salınan zehir
Akıl bostanına senden başka,
Kimse giremez mi zannettin?

Görmedim seni
Fakat kardeşimsin...
Annen annem,
Annem annen,
Me’va’da annem,
Kahveni koydu cennet fincanlarına.

Sarhoşum, ey berduşça salınan rüzgâr
Sarhoşum, saçlarının arzusunca uçuşuna
Meylerde bir fasıldır seni arayan
Seninkisi görülmedik bir dans
Duyulmadık bir nara

Gözümüzün görmediği neler var göreceğimiz.
Hiç aklımıza geliyor mu? Bir gün öleceğimiz.