ikimizde ne istediğimizi
bilmiyorduk aslında
sadece güvenimiz vardı kendimize
- sonradan hiç olmadığını anladığımız –
ortak umutlarımız vardı
- en azından o zamanlar öyle zannediyorduk –
düzen içinde
düzensizlik
varoluş içinde
yıkım
kayıplar içinde
anlık düzensiz parıltılar
hiç bir şey
gönlümce olmamalı,
benim olan her şey,
anlamını yitiriyor
beklenmelidir
günlerin bir gün
düzlüğe çıkacağı umudu
süregelen gelgitlerin ardından
uykulara çöken
bizimkisi
eksik bir şiir
yarım kalmış bir masal
yaşanmamış eksik bir mevsim
bizimkisi
öyle garip bir dünyada yaşıyoruz ki
şeytan mı bize uyuyor
yoksa biz mi şeytana
bilemiyorum
nasılsa çıkmaz bir sona
bu yolda kaybedilenler
kaybedildiğiyle kalacak aranan çözümler
sıkılıyorum bu şehirde
gözlerim dalıp giderken uzaklara
o uzakları sahiplenemiyorum
gezdiğim sokaklar
kaldırımlarını eksittiğim caddeler
aşk bir tükeniştir
ve hiç birşey
bu tükenişe iyi gelmez
aşk bir hastalıktır
- onu iyileştirmeye çalışmak
haniya benden gidenler
benim içimden kopup da gidenler var ya
şimdi
hepsi mutlu
hepsi huzurlu (mu ?)
sevmedim.
şiir dostları görüşmek bir şeyler paylaşmak için ben buradayım siz de buradamısınız?