Recep, şaban ve ramazan,
Ayların içinde sultan.
Allah'la barışmalıyım,
Zikirde yarışmalıyım!
Recep, şaban ve ramazan...
Her insanın zenginliği yalnız kendine.
Kimileri, peynir ekmek yerse kime ne?
Kimse, daha üstün bir şeye sahip değil.
Herkesin Allah'ı var; kimse garip değil.
Onun için fakirim diyerek dövünme,
Allah'tan bir iman nuru gelse,
Haksızlar, haksızlığını bilse,
Asla bir aynaya bakamazlar.
Ve insan içine çıkamazlar.
İşte, nefis ve şeytan böyledir,
Haksızı haklı gibi söyletir.
Ya Rab, vicdanım bir aynadır bana!
Namaz da bir ciladır bu vicdana.
Körelirse vicdandaki bu ayna,
Asla ve asla göremem kendimi.
Ve doğru yapamam hiçbir işimi.
Amacımız, mükemmel bir dünya kurmak olmamalı!
Sadece Allah'ın rızasını kazanmak olmalı.
Bu dünya, hiçbir zaman istediğimiz gibi olmaz.
İstediğimiz gibi mükemmel olsa, fani olmaz!
Yaşam dikenli bir gül iken,
Yara almadan biçilir mi?
Allah bize rahmet etmeden,
Cennet kapısı geçilir mi?
Yalnızlığın, ölüm gününde belli olur.
İnsanların gözünde ölen bir garipsin.
İman, böyle en zor bir günde belli olur.
Bil ki sen en büyük hazineye sahipsin!
O mahşer yeri ki, yüzler vardır: ağarır.
Bu dünya, inanan için cennetin gölgesi,
İmansız için cehennemin komşu bölgesi.
Bu dünya ki, her iki tarafın bir simgesi,
Bir başarı ve başarısızlığın belgesi.
Bu dünya, ya meleğin olur, ya da şeytanın...
Bir hiçliktir özden ayrı bir biçim.
Ya Rab, sensizliğe dayanmaz içim!
Sen beni bırakırsan, ben bir hiçim.
Beni böyle bir şeye mahkum etme!
Bu dünyada sensizlikten hoşlanmam,
O namaz ki ruhun gıdası,
Her işte görülür faydası!
Namazın en derin manası:
Bu dünyadan uzaklaşmaktır,
Ruhla Allah'a yaklaşmaktır,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!