Yalnızlıktan dermansız kalıpta yorul
Senin gibi duygusuz kullara ol kul
Benim gibi çaresiz dertlerle boğul
İntizar etmiyorum allahından bul
Kaderimle anlaşma yapmış gibisin
Oynar ve bırakırım sonra demişsin
Hiç yoktan sebepsizdi çekip gidişin
Herkes gibi sonunu düşünmemişsin
Duvardaki resmini kaldırıp attım
Bütün mektuplarını kibritle yaktım
Öyle zorki inan seni unutmak
Şu sızlayan kalbimden çıkartamadım
Bu kalbimi yerinden sökesim gelir
Her geçen gün bana hep ızdırap verir
İster ağla ister gül istersen delir
Bunu çekenden başka söyle kim bilir
Çareyi kadehlerde aramak yanlış
Kadehteki mey değil hayat bulanmış
Kerem bile aslının aşkıyla yanmış
Doğruluk devri çoktan geride kalmış
Kayıt Tarihi : 27.10.2004 11:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!