Nihal'im Riya Denilen Şirke Düştüm

Nihal'in Seyri (Gezmesi Hareket Etmesi)

Bu bakış, bu duruş, bu sükût;
Nihal’im, sen bu âleme
Hakikat nurundan bir kâmil sût,
Bir billûr aynadan düşmüş bir cümle gibisin.

“Bir mavi kuş kanat çırpar gecede,
Bir küçük kız, ‘Nerede?’ der hicrande,”
mısraları değil, bir sırrın fısıldayan nefesi
senin o, sâkit duruşunda.

O şapka ki, dünyanın sivri çatılarına
bir ince istihzadır, bir melâmî tacı;
“Ben kimim ki?” sorusunun değil,
“Ben ‘Ben’ değilim” idrakının ifadesi.

Her bir zerren, bir remizdir Nihal’im;
Kostümünle, edânla, o sâdeliğinle
Bu sırlarla dolu dünya perdesinden
Biraz daha ötedesin.

Bu görünen, bir sûretten ibaret,
Esrâr-ı ilâhînin bir tecellisi;
Nihal’im, sen o tecellînin
En âşikâr, en gizemli tezahürüsün.

Seyr-i sülûk eyler ruhun,
Bu fânî cihânın dar kabına sığmayarak;
“Ben bu dünyaya,” dercesin her hâlinle,
“Bir Nihal geldi, biraz fazla hakikat taşıyarak.”