zamanın akışına bırakılmış
dümeni olmayan bir hüzün gemisinin
tek mürettebatı olan kendimle
azık olarak yanıma aldığım geçmişimi
öğün öğün
gün be gün
tüketerek
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
