Rivayet Şiiri - Murat Demirci

Garip bir adamdı
Bir ara namaza başlamıştı
Üstelikte gece çalışırdı
Günde beş vakit ezanla yatağından fırlardı
Hafız sayılmazdı pek o kadar
Zar zor birkaç sure ezberlemişti
Bildiğini sandığı bu sureleri de yanlış okurdu
Ama okurdu
Başını kaldırıp da bakmazdı kadınlara haramdı
Kış mevsimlerinde sokakta beş saniyede
Bıyıkları buz tutturan ayazlarda
Aptes alırdı soğuk suyla
“Çok sevap” derdi “Çok sevap”
Mübarek bir aydı Ramazandı
Ne olduysa oldu kaçtı o şehirden
Cebinde on bin lirası vardı
İki bin beş yüz lirasına bilet aldı
Yedi bin beş yüz harçlık kaldı
Mübarek bir yadı Ramazandı
Edirne İstanbul arası dört saati üç yüz ikiyle
O otobüste başka yolcularda vardı
Genelde birbirlerine benziyorlardı
Problemleri vardı aynıydı
Bir tek o farklı
Yolculuk boyunca etrafına bakındı durdu
Mavin yoktu otobüste
Yol boyunca ay çiçeği tarlaları
Ne kolonya ikram ettiler
Nede bu çaylar şirketten dediler
Topkapıya geldiğinde
Otobüsün en arakasından birisi kalktı
Saç baş darmadağınıktı
“Geçmiş olsun sayın yolcular” dedi
Aldırmadı hiç kimse memnun değillerdi ki
Bir anda yok oldu o yolcular
Nere gitmişlerdi öylede alışmıştı ki onlara
Hele birisi vardı uzun saçlı ve güzel
Trakya Üniversitesi tıp fakültesinde okuyormuş
Bir sevgilisi mutlaka olmalıydı kimdi
Ama o değildi
Bir anda yok oldu o yolcular
Bir tek o kaldı elinde bir çanta
Çantasının içinde namaz kitapları
Bir süre bekledi donmuş durağında
Sessizdi hiç kımıldamadı
Sonra yavaşça çıkardı kitapları
Bir duvarın üstüne bıraktı
Bismillah dedi bırakırken
Bu onun bundan böyle son Bismillahıydı
Bir donmuşa bindi Taksimde indi
Gidip bir sigara aldı
Bu onun ilk sigarasıydı fiyatı yetmiş lira
Bir süre yüzünde dolaştı elleri
Bıyıkları terlemişti
Sakalsızdı utandı yakarken sigarasını
Artık oruç değildi
Beyoğlu İstiklal caddesine geçti
Bir sinema afişi ilişti gözüne
O sinemada birkaç defa sevişti
Bayan Egeli’lerle
On yıl daha yadı
Yurdun çeşitli yörelerinde
Genelde sefalet içinde
Yüzlerce kadınla sevişti
Sevişmemişti asında hayaldi hepside
Son yıllarda bulutlar gözüktü mü gökyüzünde
Yakalanırdı bir öksürüğe
Elinde sigara öğürür dururdu dakikalarca
Aşık olurdu bazen haline bakmadan
Ama hep o severdi hiç karşılık görmedi
Onun macerası Aydın’ın bir ilçesinde bitti
Yine bir kış mevsimiydi
Soğuk bir evde yakalanmış öksürük nöbetine
Kan boşalmış ağzından
Bir daha hiç öksürmeyecekti
Kızlarda ret edemeyecekti
Üç gün sonra fark edildi yokluğu
Gidip baktık içerden kilitliydi kapısı kırdık
Birileri doktor çağırın filan dedi
Gerek kalmamıştı ki kaskatıydı
Açıktı gözleri dudağında buruk bir tebessüm
Kurumuş kan izleri
Otopsi raporunda ciğerlerinin bitmiş olduğunu öğrendik
Yazık oldu dediler iyi çocuktu
Zararı dokunmazdı kimseye iyi çocuktu iyi
Hatta Seçil’den de duydum bu sözleri
Seçil onun en son sevdiği
Ciddiye bile almazdı sağlığında
Hiç duymadım iyi çocuk dediğini
O değil de ölen Seçil olsaydı
Her halde nöbet tutardı
Ömrünün sonuna kadar mezarının başında
Ben anladım sonunda
İyi çocuk olmak için ölmek gerektiğini
Borçları armış listesini bulduk koynunda
Kitapları vardı sattık ödedik hepsini
El elde baş başta
Garip bir damdı oruçta tuttu namazda kıldı
Ölümüne yakın küstü tanrıya
Kalmamıştı en ufak bir ilişkisi onunla
Vasiyeti vardı istemiyordu dini tören
Yüz kilo odun aldık ateşi yaktık
Sözümüz vardı hiç birimiz ağlamadık
Yalnız Kenan kendini tutamadı
Nezir’in randevusu varmış Sevilay’la
Gelmedi özür dileri
Necla akşama kadar oyun havaları çaldı radyoda
Mesut şiirler okudu Ahmed Arif’den Nazım Hikmet’den
Sonunda ateş söndü
Bir rüzgar esti aldı götürdü küllerini
İyi çocuktu dedik
Biz bunu salığında da söylerdik
Yaşlı bir annesi varmış Ankara da
Hala mektupları gelir
Haber vermedik öldüğünü
Daktiloyla yazarmış mektuplarını
Artık onun ağzıyla biz yazıyorduk
Hep şöyle başlarmış mektuplarına
“canımın içi anam”
On yıl hiç yanında ayırmadı en çok sevdiği sigarasını
Maltepe içerdi ilki yetmiş lira
Son sigarasının etiket fiyatı altı bin lira...

1993 Söke