Rivayet Şiiri - Kadir Kabasakal

Ölümün en cesuru!
İhanete uğramış bir mucize
senin şakaklarından fışkıran kana teşekkür edecek yeryüzü.
Bunu yapanlar utancından gökyüzüne Bakamayacak.kimse utanmayacak senden Onların eline düşmüş olan cesedin
Yükselecek ve kimse tutamayacak
İhanetin ve esaretin bedeli
Onları kendi vicdanlarıyla azaba çekecek
Kimsenin yardım eli uzatmayacağı
Bir dehlizin ortasında kalacak gün gelecek
Girişi olan ama çıkışı olmayan bir dehliz
İhtirasına yenik düşen bu adam
Bir enkazın altında kalan eli ay bıçaklı bu katil
Kurtulamaycak ordan
Unutacak neden orda olduğunu
Kendini sorgulamaya başladığı vakit
O katil çıkamadığı enkazı kendine mezar Edecek!
Ve sen
Ölümün en cesuru!
İhanete uğramış bir mucize olduğunu bil
Senin vicdanın
Berrak su kadar temiz
Sakın üzülme!
İhanetin ve esaretin bedelini
Onlar ödediler bile
Ey ölümün en cesuru!
Ruhunu güneşle harmanla
Taşraya gömülmüş bir hazinedir ruhun
Merhameti hak edecek bir yemindir ölümün
Ey ölümün en cesuru
Terahhum et onlara