Rivayet (1) Şiiri - Mustafa Kurt05

SEN...... bir zamanlar yüzüne bakmaya utandığım İNSAN.
Seninle bu kadar uzun hayat hikayamizsin geçeceğini aklımın
ucundan bile geçirmediğim İNSAN.

İlk duyduğumda şaşkınlıklar içerisinde kaldığım bu işin nasıl
Gelişeceğini bir türlü çözemediğim ama aniden sevdiğim
geceleri uzun uzun düşünüp ismini parmağımla kalbime
aklıma hatta alnıma yazdığım İNSAN.

Ve daha sonra doğru dürüs görmediğim yüzünü sanki
senelerce görmüşümde senden nefret etmişim gibi yüzünü görmek ismini duymak istemeyip senin için sevdiklerimden bile nefret edip kilometrelerce uzaklarda tecrubesiz bir çocuk olduğum halde keNdime ama sadece kendime yalnız başıma bir dünya kurmayı bu dünyamda uğruna canımı bile feda edebileceğim insanları bile görmek istemeyip geceleri sokaklarda yatıp sabahları iş yerinde ayakda uyuduğum,çoğu zaman sabahcı kahvelerinde sabahladığım bir yatak bulmak için geceleyin saatlerce yürüyerek ayaklarımın altları yaralanıp ayakkabılarım ellerimde buz gibi bir asvalt üzerinde yalınayak bir kimseye sormaya çekindiğim ucuz bir oteli şans eseri bulduğum gece yarısından sonra artık bir yatak buldum sevinciyle başımı yastığa koyup uyandığımda okunan ezanın öyle ezanı olduğuna şaşırıp yeni bulduğum iş yerine ne yalan söyleyeceğimi münübüste pilanlayıp işe başlamadan kovulmak korkusuyla çekine çekine kapıdan içeri girip mahsum bir suçlu gibi boynu bükük dinleyip dinlemediğini bilmeden işittiğim şu sözle-haydi işine başla-kelimesiyle kendime geldiğim ve her şeye boyun eğdiğim hatta bu uğurda bulaşık bile yıkadığım bu işi yapma pahasına bile senden uzakda olduğuma hatta tek seni görmeyimde ömür boyu bulaşık yıkamaya kadınlara çocuklara hizmetcilikten çekinmeden gece saat onikilere kadar çalışıp yarı aç yarı tok yaşamaya razı olduğum İNSAN.

Daha sonra küçük bir yalana kanıp sevdiklerime ve sana yakında olmayı kabul edip döndüğümde kolumdaki saatin olmadığını fark edip tekrar eski saatimi koluma takarken bir öğüt ğibi nefret ettiğim sözleri tekrar duyup keşke dönmeseydim deyip yüce tanrıdan ölmeyi isteyip uğrunda her cefayı tattığım ve tattırdığım ve hatta ağlayıp ağlattığım İNSAN.
(Devamı rivayet 2 de)
15/05/1985
AMASYA