Rutin Bir Yaşam Hikayesi

RUTİN BİR YAŞAM HİKAYESİ

bir eylül akşamıydı
günbatımı,
siyaha dönüşürken denizin maviliği aheste aheste,

kızılı soyunuyor,
gıriyi giyiniyordu gökyüzü...

balıkçı tekneleri birer birer gözden kaybolurken,
martılar günün son pike dansında...

ve,
o yine oturuyordu limanda...
aynı sahildeki,
aynı çiğdem çayevinde...

yine o tam köşedeki aynı küçük tahta masada.....

ince belli bardakta
yarım kalmış
demli ve şekersiz
yarı soğumuş bir çay...
önünde çam kesmesi bir küllük

çenesi avuçlarının arasında, bakışları midilliye çakılı...

umut yağmurları çisil çisil dökülürken gözlerinden,

iki damla yaş asılı kalmıştı kirpiklerinde,
saçları da tarumar...

hic de hicap duymadı ağlamasından

limandaki bir balıkçı teknesinden o yanık feryat türküsü...
çınlatırken ortalığı
ürperdi....

"""demir attım yalnızlığa,
bir hasret denizinde
ve şimdi hayallerim o günlerin izinde
yüreğimde duygular
ümitlerim nerede"""

bir yandan şarkıya hafiften eşlik ederken
diğer yandan da el yordamıyla sol cebinden sigarasını çıkarttı ve
yaktı,
iki üç çekişte yarıya indirdi

burnundan aldığı soluğu,
göğüs kafesine sığmıyor
omuzları da beraber yukarı doğru kalkıyordu. ..

bir aahh!! çekti ciğerinin taaa...derinlerinden

o ara;
masann altında
başı ayakları arasında
ve
sanki sahibinin hayallerini bölmek istemezcesine
uslu uslu yatan köpeğine seslendi!

-gidelim mi pamuğum, nasıl olsa gelmeyecek...?

bu onun her günki

""rutin yaşamıydı.....""

Kul Figani ( Erdem GÜMÜŞ)
İZMİR ocak 2018