Risale Şiiri - Emre Gönültaş

Hem sensiz, hem de sessiz kaldı şehir,
Senmişsin bu şehri güzel kılan..
Senmişsin karanlık geceleri aydınlatan,
Ve hayallerinmiş beni huzura sürükleyen..
Ne acıymış insanın sevdiğinden ayrı kalması
Uğruna canımı veririm dediği kişinin,
Canını alarak senden gitmesi..
Oysa ki,
Sadece varlığı için verirdim bu canı..
Ne önemi vardı ki ; onsuz yaşamanın
Bu şehrin ne güzelliği vardı onsuzken.
Artık hiçbir şeyin tadı yok ; yaşamının, sevincin..
Hala güzel olan şeyler ise,
Yalnızca seni bana anımsattığı için güzeller
Aklıma seni getirdiği içindir, gözümdeki güzellikleri
Gerçi aklım çıkmaz bir sokağa girmiş gibi,
Bir adım gidebilir mi ki senden
Sende tutsak kalmış ; hayallerim, düşüncelerim..
Bu yüzdendir ya zaten,
Her gece rüyalarıma girişlerin..
Ben yaşamayı sadece rüyalarda sevmeye başladım,
Keşke olmasa.. şu güneşsiz sabahlar
Ayırmasalar seni benden
Uyanmasam ; hayal kırıklığına,
Uyanmasam ; gönlüm de var olup
Gözlerimden uzak olduğun bu şehrin karanlık sabahlarına..
Hani derlerdi ya ; " Dünya küçüktür " diye,
Söyle o zaman İstanbul
Sevdiğim Nerede ?