Risale-4 Şiiri - Şair Dilruba

Dördüncü Risale
04.09.2006

“BİZ” OLALIM

Sevgili Dilruba,
Mutluluğumuzu kaçıracak her türlü çekişmeden vaz geçelim. İkimiz biriz. Haklılığımız da haksızlığımızda ortak olsun. Yanlışlarımızı da doğrularımızı da paylaşalım. Paylaştıkça, doğrularımız artacak yanlışlarımız azalacaktır. Ben bunan eminim. Eğer ikimizde bunu böyle görmezsek yürüyeceğimiz yolları aşamayız.
Hangi yol çukursuz ve engelsizdir ki.
Ve bizim maksadımız, geçtiğimiz yollardaki çukurları kapatmak, engelleri kaldırmak değil midir ki… Evet, biliyorum, geçtiğimiz yollara tekrar dönme niyetimiz yok. Ama dönmeyeceğimizi kim garanti edebilir ki…
Ve o yollardan bizim geçtiğimiz belli olmazsa, bizim yüceliğimizin ne anlamı kalır ki…
Ve biz geçtiğimiz yollardaki çukurları kapatmazsak, engelleri kaldırmazsak, bizim “biz” olduğumuza kim inanır ki.
Ve eğer böyle davranmayı kendimize adet edinmezsek, ne kadar yol alabiliriz ki…
Dilruba, ben inanıyorum ki, ikimiz sonu olmayan yoldayız. Bu yolun sonun demek bizim sonumuz demek. Bu yol demek bizim hayatımız demek. Bu toldaki çukur ve engeller demek hayatımızdaki çukur ve engeller demek. Ben istiyorum ki, hayatımızda hiçbir çirkinlik ve sivrilik olmasın. Bunu senin istemeni de istiyorum. Ancak o zaman bir birimizin farkına varabiliriz ve birbirimizin değerini anlayabiliriz.
Sevgili Dilruba, sen bunları zaten biliyorsun. Ben, seninle muhabbet olsun diye bunları söyledim işte. Sakın sana akıldanelik yaptığımı sanarak beni kendinden yüce görme…