Ripşen-1 Şiiri - Yusuf Kartoz

Bekledikleri oğulları nihayed doğmuşdu,
Babanın bitmek bilmeyen arzusu buydu,
Eş dostun kuruntularından artık kurtuldu
Sıkıntılı bekleyişte bidmiş; artık mutluydu,
Hastahaneden eve eşiyle oğluyla döndü,
Ev gözün aydın için gelen konukla doldu,
Dostlarının içinde entellektüellerde boldu,
Neden doğan bebeğin hayat ağacı yokdu,
Baba ısrarlara dayanamaz,dikecekti kozu,
İşten ceviz fidanı satın alıpta; elinde döndü,
Sokaktan girişin yanına dikmek uyğundu,
Herkezin rahadca göreceği yerde buydu,
Artık kapıda ki ağaç,içerideki de oğluydu,
Sokak arası fidan tutmaz gelişmesi durdu,
Kurursa ne yapacakdı endişe kapılıyordu,
Tek oğlu var; onuda kaybedmekten korkdu,
Gübreler,ilaçlar,sulanmayla,sonunda tutdu,
Bu arad her ikiside büyümekle meşguldü,
Bak oğlum; ağacın bu,bakmasını istiyordu,
Babasının istek ve tavsiyelerine uyuyordu,
Baharın buduyor; çapalıyor ve gübreliyordu,
Böceklerden tedbir için gövde kireçliyordu,
Yazın kurakdı,suyunu hiçte eksik edmiyordu,
Bu ilğiyle bakım semeresini verdi,güclü oldu,
Bebek gibi bakım; çevrede merak konusuydu,
Komşu kızımızın gözüne takıldı merak duydu,
Tanışmalarıyla birlikde; şimdi arkadaş olundu,
Cevizden,yaprağından benzer şeyler konoydu,
Beraber sulayıp; beraber gölgesinde oturuyordu,
Konular ise çeşit çeşitti,hayatta devam ediyordu,
Ağaç yıllar geçtikce olabildigince büyüdü coşdu,
Kızımızda büyümüştü; yüksek okula kayıt oldu,
Okula ek işe girdi,vakiti hiç yok; arayı soğutdu,
Oğlumuz gibi ağacımızda erişgin halini buldu,
Artık üzeri sayılamayacak kadar ceviz doldu,
Sonbahar aylarından günlerden bir gündü,
Ağaç onondu,kisenin iznine gerek yokdu
Bunca yıl bakıp onu büyütmüşdü sıra onundu,
Tırmandı ağacına tam cevizlere uzanıyordu,
Aklı işinde ağacın dallarına sıkı sıkı tıtunuyordu,
Oda nesi aniden acı acı klaksiyon sesiyle korkdu,
Bir anda kendini boşlukta düşer vaziyette buldu,
Olgun armudmuşcasına ağacın yanına düşdü,

,