Hayat uzun bir yol...
Galiba ben yanlışlıkla bindim ringe
Sakın sen de burası son durak deme.
Yanlışların yanlışlığından yoruldum
Ölçmeye çalıştım...
Bedene küçük gelen beyinleri,
Göğüs kafesine sığmayan kalpleri,
Normal olmayan normalleri
Doğrunun doğru yerinde duramadım
Şablonundan kendime şekil bulamadım
Doğrunun doğruluğuna şahit olamadım
Yanlışın yanlışlığına tanık kalamadım
Kendini eşsiz zanneden eşsiz varlıklar tanıdım
Yaşadığını zanneden yaşayan ölüler
Üstünde durduğu omuzu evren sanan kelleler
Öğret bana doğruyu, yanlışı, normali!
Karga yavrusu yiyen bir martı gördün mü hiç
Sordun mu kargaya hiç, bu normal mi
Fırtınada kökünden sökülen ağaçlar
Sordun mu ağaca hiç, bu normal mi
Bu kadar çok insan olması mı doğru
Sumatra kaplanının feryadı mı doğru
Uranüs donarken, güneşin yanması mı doğru
Bir doğrunun bu kadar doğru olması mı doğru
Bir taş senin aşkını hisseder mi
Toprağa bassam küfür eder mi
Ağacı silkelesem atar mı bir fiske
Yanılıp da, son durak diye inme.
Kayıt Tarihi : 31.1.2020 23:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şablonundan kendime şekil bulamadım
Doğrunun doğruluğuna şahit olamadım
Yanlışın yanlışlığına tanık kalamadım
Hepimiz öyleyizz galiba şair eyvallah yüreğinize Saygılarımla
Teşekkürler Suat Hocam, görecelilik çok enteresan bir kavram. Esasen her duygunun hatta normalin, doğrunun ve yanlışın da göreceli olduğunu sindirebilirsek daha huzurlu varlıklar olabiliriz. Saygılar...
TÜM YORUMLAR (1)