Rind ve Zahid Şiiri - Erbil Pozam

Hesabını yapmadım malın mülkün dünyada,
Benim bütün servetim, süzdüğüm hüzünlerdir.
Dermanım olmasa da dostun ah-ı zarına
Dinleyip hafifletmek ruhumun özündendir.

Çıkar, riya, kötü söz talandır gülistana,
Gübre ve su yüceltir gül ile beni arşa.
Yağda balda gözüm yok, ne tahtta, ne de taçta,
Bir muhabbet dolu yüz yetişir dil şadıma.

Hayat dümdüz olur mu? Derman biter, dert bitmez,
Ağlayıp inlemekle sıkıntı uçup gitmez.
Eğer yakında ise ruhun bilen bir dostun,
Gönlüne akar isen, hayat yükün çok gelmez.

Derler ki: “Âlemi de kendin gibi bilirsin”
Meğerki çok yaşayan mutlak kâmil olmazmış.
Senin çınar belleyip, dert döktüğün er kişi,
Sen mana’da gezerken, lokmaların sayarmış...