Dünya başkentinde,
Kaçak gözlerimle.
Bir tanıyan çıkar mı.
Var mıdır yakınlarda,
Gözlerden ruh okuma ustası...
Yaptığım harikulade binaları,
Yıkmakla meşhurum ben.
Hani nerde o yaparkenki özveri.
Yıkarkenki boşvermişlik neden...
Çalımlarla geçtiğim kaldırımlar,
Bir daha kendini toparlayamadı.
Vedalar zaten benim işim.
Ağlamaktan sebep rimel lekesi.
Elbette yastığında hep vardı...
Kayıt Tarihi : 17.5.2017 21:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!