Rıhtımsız Yalnız - Hattat Hâfız Osman

Sokak, sokak dolaşmadayım İstanbul’u,
Yalnızlar rıhtımına bağlasam gemimi,
Bulamadım yok böyle bir liman,
Yalan! Yalan!
Rıhtım olsa da yalnızın,
Olur elbet anlık bir uğrak.

Yalnızın rıhtımsızlığı,
Yalnızın yalnızlığı,
Unutulmuşluğun kimsesizliği.

Kapısındayım Sünbül Sinan Camiinin,
Kapıdan maksat dış avlusunda.
Yol açılır buradan müştemilata,
Uzunca bir yol açılır sünbülistana.
Gelen geçen geçer,
Adı yoldur geçilir elbet.
Sağında solunda kabir ehli fatiha bekler,
Bir garip, bir yalnız,
O ise beni bekler,
Yarım yamalak da olsam,
Yazamasam da, okuyamasam da,
O benim yolumu gözler.

Hattatım, Hâfızım, Osman’ım!
Geldim ben buradayım,
Seni hiç unutmadım,
Ah! Birde şu komşularını tanısaydım.
Durmasın kamış kalemler gezinsin kâğıtların üstünde,
Yalansın mürekkepler ehlince.
Ziyaret eylesin ustalar, ustalarını,
Dolup taşsın bu rıhtım.
Unutulmasın!
Hattatım,
Hâfızım,
Osman’ım.