Rıhtıma Bağlanmış Şiir Şiiri - Önder Elçi

Sana bu şiiri hiç vermeyeceğim.

Ama yazmazsam içimde bir şey öksüz kalacak.

Belki bir cümle, belki bir anı, belki de ben…

Burada her şey yerli yerinde gibi.

Çay yine aynı saatte demleniyor,

ayakkabılar kapının yanında,

perdeyi sabah güneşi yine aynı yerden deliyor.

Ama sen yokken hiçbir şey tam değil.

Tam gibi duran her şey aslında biraz eksik.

Senin en çok sesini özlüyorum.

Bir insanın sesi bu kadar mı ev gibi olur?

Sen konuşurken ben hep sığınağımı bulmuş gibi hissederdim.

Şimdi cümleler bile üşüyor,

sesin yokken harfler birbirine sarılıyor.

Bazen rüyamda geliyorsun.

Bir şey demiyorsun,

ama varlığın yetiyor.

Uyandığımda yastık ıslak oluyor,

ama ben o suyu “mutluluk” sanıyorum.

Sana kırgın değilim.

Gitmek bazen kalmaktan daha cesur bir şeydir,

bunu da zamanla öğrendim.

Ama şunu da bil ki,

ben kalmayı seçtiğim yerde seni bıraktım.

Sen gidince içimden bir şey toparlanamadı.

Belki bir gün,

bu mektubu bir kitap arasına koyarım.

Sen de bir sahafta eline alırsın.

Okumadan sadece “tanıdık” dersin.

Çünkü bazı duygular tanıdık olur,

sahibi kim olursa olsun.

Kendine iyi bak.

Çünkü ben hâlâ sana iyi bakıyorum içimde.

Hep içimdesin,

Hiç gönderilmeyen sevgilerle…