Rıhtım Ayazı Şiiri - Gülcemre Mayıs

Toprağa direnir hep bir yanımız
Soluksuz koşturduğumuz
Telaşlı zamanların anısına sığınır
Hayatla ebelemece oynar
Üşüyen mahsun çocukluğumuz.

Firarî gecelerin ziftine bakmalısın çocuk..
Biz hep orda saklanırız
Yaprak hışırtıları karışır saçlarımıza
Canımız rıhtım ayazı çeker
Bir sahil rüzgarı yüzümüzü öper geçer.

Sözlerini seçemediğimiz bir şarkının
Uzaktan gelen tınısını
Anlamadan doldurup kulaklarımıza
Islıkla çalınan melodisine
Gülümser geçeriz.

Bu gürültülü şehrin sessiz çocuklarıyız biz
Bunca insan arasında
Memleket hasreti çekeriz
Özlediğimiz anamızmıdır,
Çocukluğumuz mudur bilmeyiz.

Bundandır bir saç teli uğruna yangınlar çıkarır
İçimizde biriken hüzünlere eyvallah çeker
En delikanlı tavrımızla
Sigaradan çektiğimiz nefese
İçimizde selâsı okunanları defnederiz.

Dedim ya çocuk!
Benim dağ gibi yüreğim,
Senin dizlerinden daha bereli
Bizim oralarda güneş değil emek terletir
Bu yüzden hep hasret bağlar ellerimiz.

Yani çorak bir sıcağın çocuklarıyız biz
Belki bu yüzden kalbimiz hep kuru
Gözpınarlarımız nem doludur
Akıtmayız, göz çukurumuzda birikenleri
Kalbimize gömeriz.

/Mayıs Güncesi - 2019