dilek feneri uçurmayalı çok oldu
bu akşam gözlerime abordalayan
hayal taşıyan elmas bir gemi
ayak basıyor iskeleye
amadeus’un ruhu
parka bıraktığım sonbahar yüzüm
alnımı geriyor avucumdaki kuru soğuk
saçlarımda ritim tutturan rüzgarın iki eli
bütün martılar konuyor keman tellerine
klarnete dizilen güvercinler
bir an ki piyano tuşu kadar hassas
unutmamak üzerine ölümsüz bir beste
gün batıyor dalgalar alkışlıyor
uzaklaşırken birdenbire sönen dilek feneri
yüreğimde seni özledim filarmoni orkestrası
dudaklarım titrerken yakamozlar beni dinliyor....
Kayıt Tarihi : 5.1.2013 03:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!