Rıfkı Babamız Vardı Şiiri - Halil Gökçek

Çocukluğumuzun geçtiği sokaklardı
Ben yaşta çocuklar burada koşar oynardı
Bir de bizim mahallenin Rıfkı babası vardı
Küçükten büyüğe herkesi dinler hiç kırmazdı
Küçükle küçük büyükle büyük olur hiç bıkmazdı
Yumuşacık sevgi dolu kocaman bir yüreği vardı
Bir de safkan arap ırkından atı hep yanındaydı
Koca bahçeyi dolanır yine yanına gelir yatardı
Rıfkı baba dert babasıydı hep mazlumun yanındaydı
Bir köşede düşünen bir genç görünce sessizce bakardı
Çünkü Rıfkı baba sevdalıların halinden çok iyi anlardı

Sevdaya tutulan gençler derdini önce ona açardı
Sevdiği kıza açılmadan önce babaya sorardı
Hep kendi çocukluğunu örnek olarak anlatırdı
Karşısında ki insan samimiyse öyküsünü sunardı
Rıfkı baba da çocukluğundan beri Ferda'ya sevdalıydı
Tek odalı eski bir barakasına gider oraya yaşardı
Bütün gün hiç sıkılmadan orada kalır dışarı çıkmazdı
Garibandı kimsesizdi ama gerçekten babacan adamdı
Elinde gezdirdiği ufaktan sandalyesi vardı
Bir kişi kız isteyeceği zaman mutlaka yanına uğrardı
Bizim Rıfkı baba işte böyle sevecen bir adamdı

Koca adamdık ama hala çocuk yanlarımız anılarımız vardı
Çünkü aklımızın köşesinde Rıfkı Babamız vardı
Sokağın başında çaycı Yorgo gelir bizim ihtiyara çatardı
Yorgo'nun kahvesi Rıfkı baba varsa hep dolup taşardı
Günlerden çarşambaydı ve bizim ihtiyar buralara uğramadı
Yorgo aradı fakat telefona çıkıp cevap veren olmadı
Bütün mahalleli hepten telaşlandı bir araya toplandı
Evine bir an önce gidilip beraberce bakılacaktı
Evine gidilip bakıldı kapısı çalındı kimse kapıyı açmadı
Ahıra bakıldı yerinde duruyor kimseler uğramamıştı
İçeri bakıldığında Rıfkı baba yerde cansız yere yatmıştı

Hey gidi koca çınar demek aramızdan ayrılmıştı
Tüm mahalleli bir köşeye çekilip sessizliğe bürünüp kalmıştı
Herkes artık onsuz boynu bükük öksüz kalmıştı
Bir anda sessiz ihtiyarın gidişiyle kasabayı hüzün kaplamıştı
Ferda bile duymuş koşarak evine gidip saatlerce ağlamıştı
Belli ki o da bizim ihtiyara derinden sevdalanmıştı
Gitmişti artık bizim sokaklardan bir daha dönüp bakmayacaktı
Dahası bize kim çocukluk anılarımızı anlatacaktı
Burada gençler kime gidip sevdalarını haykıracaktı
Hey gidi Rıfkı baba sen gittin buralar sensiz kaldı
Ardından atın küheylanın bile gözünden yaşlar aktı
Sen gittin buralar tamamıyla senin yokluğunda öksüz kaldı