Rıfkı Abi Şiir Yazar Şiiri - Ahmet Yozgat

'Şair Rıfkı Kaymaz'a'

1/:
Eminim ki tanırsınız,
Tanımasanız bile,
Görseniz ağabeyiniz sanırsınız...
***
Şairdir bizim Rıfkı ağabey,
Yalnız ve hüzünlü bir adamdır,
Uysal bir yürek taşır döşünde,
Kalemi ise yamandır ha! ...
Sabaha kadar kan damlar ucundan her gece.
'Hece mi? '
Alasını bilir de,
Belli etmez.
Dedik ya: Uysal bir yürek taşır döşünde,
Her gülümseyişinde bir Yunus saklıdır...
***
Gelelim aruzuna lale devrinin,
Nedim'in, Nabi'nin yakın arkadaşıdır.
Ama Patrona Halil gibilerine metelik vermez...
Belli etmez Lale Devrinden beri hayatta olduğunu.
***
Rıfkı ağabey yalnız ve hüzünlü adamdır,
Bir gözü ziyalı güneşe bakar,
Diğer gözü nurlu aya...
Sevinince oturur bir tenhaya,
Güle oynaya şiir yazar,
Üzülünce yine oturur bir başka tenhaya,
Şiir yazar güle oynaya...
Dedik değil mi? ...
Rıfkı ağabey yalnız ve hüzünlü adam,
Ve şiir yazar diye,
Evet yazar,
Hem de çağlayanlar gibi çağlayarak,
Akarak Aras gibi…
2/:
Rıfkı ağabey yalnız ve hüzünlü adam,
Ama kulak ardına asar,
Acıyı, üzüntüyü, elemi...
Bir elinde keskin kalemi,
İlinden geleni yazar,
Öleni, yiteni, dünyaya daha yeni 'Merhaba' diyeni,
Uzaklardaki bizim olan köyleri,
Şuracığımızdaki upuzak olduğumuz metropolleri,
Yani koskoca bir memleketi yazar...
***
Rıfkı ağabey yalnız ve hüzünlü adam,
Anlatır uzak şehirlere gideni,
Otobüstekini, trendekini,
Çocukların gözündeki gizemi,
Büyüklerin yüreğindeki diyemediklerini,
Irmakları, suları ve nehirleri yazar.
Dağlar unutulur mu hiç?
Rıfkı ağabey yalnız ve hüzünlü adam,
Dağları pek sever,
Dağlar da onu...
Eee, ne de sapına kadar Erzincanlıdır,
Yani sizin oralıdır...
***
Rıfkı ağabey yalnız ve hüzünlü adam,
Canı sıkılınca oturur bir ıssıza,
Damla damla yağmur yazar,
Sümbül yazar, sel yazar...
Yazar her dizenin içine su olup ağlayarak.
Çağlayarak Çoruh olur,
Aras olur köpürerek...
***
Rıfkı ağabey yalnız ve hüzünlü adam,
İnanmayacaksınız ama,
En zor gününde bile,
Gülümser bizim Rıfkı ağabey,
Belki de yüreğine taş bağlayarak...
***
Rıfkı ağabey yalnız ve hüzünlü adam,
Gün gelir olur bir sevgi seli,
Gönülden gönüle akar çay olup çağlayarak…