Tut güneşi ey gece
Tut hayatı
Ellerimi tut gece
Beni benliğimi tut
Kaybolmasın adım karanlıkta
Tanımasın beni zebaniler
Bir bahardı belirdi hüzün penceremde,
Kırık kalpler ile düşlerim ellerimde,
Dertli yangınlar oluşturdu yüreğimde,
Derman ise bilinmez masal cinlerinde.
Hüznümle yarışıyor her gün kayıplarım,
Buhrana bürünmüş bir vatan,
Her yerde enkaz duman,
Bir yürek atmaya başlar ıraktan
Görmek istiyorum Kemal'in gözünden.
Atılan her adımlar zarara çıkıyor,
Bir kuş ömür kanadında,
Uçar gider aldanma uçuşuna,
Bak ki her gece aya
Parlayan bir güneş gör
Her zaman baktığında.
Tut güneşi ey gece
Tut hayatı
Ellerimi tut gece
Beni benliğimi tut
Kaybolmasın adım karanlıkta
Tanımasın beni zebaniler
Sevdiklerini ortaya çıkaran,
Öfkesini içinde barındıran,
Bütün eziyeti, pisliği saran,
Sensin hayatın damarları toprak.
Deniz ölüyü üstünde durutmaz,
Bir sağa çarpıyorum bir sola,
Gözüm daldı yine uzaklara,
Aşktan kalan en büyük hatıra
Küle dönüyor gönlüm, canım acıyor.
Boş adımlarımın esrarına kapılıyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!