HAYAT BOŞLUK İLE HİÇLİK ARASINDA VAR OLDUĞU KADAR VAR .
Küçüktük, çocuktuk
Ağaçlar yeşil,
Çiçekler renkli
Yaprakların üstü çiğ çiğ
Gökyüzü mavi
Yıldızlar parlak
KIYAMETİ GÖRDÜM GÖZLERİNDE…
İSTANBUL DÜŞÜYORDU, MİLANO İLE BİRLİKTE
VE GÖZLERİN GÜLÜYORDU O VAKİT
SANKİ, ARTIK BÜTÜN BİLİNMEZLİKLER BİTMİŞCESİNE.
GÜNEŞ PARLIYORDU YÜZÜNDE
AY BULUTA SIRDAŞ OLUYORDU
Belki şurada bir çizgi vardır
Beyaz bir kağıt üzerinde
Yahut büyük beyaz bir duvarda
Hep sana koşardım
Ray denilen çelik yollarda giden demir atla
Ama sen hep kaçıp giderdin inatla
Bazen kanatlanıp , bazen koşarak varırdım senin mahallene
Biliyorum aşkın para etmediği zamanda yaşıyoruz işte
Ne olur bir dinle , belki duyarsın diye…
Bilsen şimdi, ah hangi gecenin sabahındayım
Ay batmak üzere, yıldızlar parlıyor ama…
Güneş yeniden doğana kadar.
Ellerimde ellerin vardı bir zamanlar
Taki sen gidene kadar.
Lambalar titrek
Akrep yelkovandan seyrek
Zerk ederek vuruyor art arda
Hey , gönülden kopan çiçek
Sen ki düştün dalından ilkin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!