Rezzan Ersoy Şiirleri - Şair Rezzan Ersoy

Saat, gece, gün..Bilmem Kaç..
Yine kaçışlarımı onbeş geçiyor..
Perdeler aralanmış, maddeler savruk..
Ben bir köşede..
Pencere karşılıyor rüzgarı.
Pek bir misafirperver!

sığınaklardan sığınak beğendim...
tarifsiz bir dolap seçtim
içine girdim.
gözlüklerimi taktım da yine yakınımı göremedim.
sevdiklerim...
sevebildiklerim ve seveceklerim...

Derin bir baygınlığın içine düşmek istiyorum.
evet şurada tam şuracıkta şu saniyede;
mavi sandalyemin üstünde ellerimin arasında başım..
zaman selinde debelenmek istiyorum umarsızca..
gelgitlerim gözlerimi yaşartmışken gecenin bu saatinde,
rüyalarımdan kaçarken ve kendimden korkarken,

Acilarini kandiran,cavdar tarlasi cocuklari…
Uyuyakaldilar…
Kostular hayatin kahpeliginde…
Yuzlerinde aci bi gulumseyle…
Uyuyakaldilar

Gözyaşları saklanmıyor artık gecenın bir yarısı..
Kaldırımlar da yürünmüyor..
Yaşamak acı veriyor..
Ve yaram kanıyor yine..
Acı yineleniyor..
Her yeni gün dönümünde..

içindesin dışında,
dışındasın içinde...

Sorguç zamanlar içinde
Dışındayım içinde

Kemanlar çığlık atıyordu başımda..
Gözlerim yalanlarımdan kaçıyor..
Karlar yağıyordu avuçlarıma..
ama gözlerim sıcak..
HaHAhA..HAYAT ne kötü bir espriydin..
peki ben..sana gülmekle yetindim..Çığlıklar kopuyorrr başımda...

bugün doğuşumu kutladım ben..
bugün kendime dokundum..
ve artık istemiyordum seni...huzur sarmış ruhumu..
pamuktan bir gölgenin içindeyim..
ve küçük bir çocuğum..
20 olmak umrumda mı.

Kimlik bozgununa uğramış bir zaman dilimi içinde..
Ruh kayıpları ve kırgınlığından düşen kristaller...
İçinden süzülen ışık ve hayallerim...
Gecenin sabahında kaybolunmuşluk..
Bir şehri kabullenmeme belirtisi ve belki kendini..
Sürgün isteği ve çömelmiş bir benlik..

Dağılmış,törpülenmiş,esiyorum ben..
Bugün,bu gece,geçmişim kokan karman çorman şehirimde..
Oluk oluk kanamakta bu benden çıkan ben..
Saçma sapan benlik...!

Nemlendirdi bu hava yaralarımı..