Rezildik Şiiri - Mustafa Yaralı

Dünyada bırakıp, fani vücudu,
Sevda sahilinde ne çok gezindik.
Gönül tanımazken, aşkta hududu,
Duygu seslerinde bir hoş vezindik.

Kader insan diye, bizi de seçip,
Onu yazan elden badeler içip,
Sevgili uğruna baştan da geçip,
Ayaklar altında az mı ezildik.

Ne kadar zulmetse, o kadar narin,
Tümünü de aldı ettiğim karin,
Nazında oynarken, sevgili yârin,
Bazen bezdirdikse, bazen bezildik.

Gays iken mecnuna döndüğüm çölün,
Eşsiz turna gibi yüzdüğüm gölün,
Dört mevsim solmayan, bir eşsiz gülün,
Bülbülü olduk ta, daldan tez indik.

Müebbet olmuşsam ben bu sevgiye,
Şikâyetim yok ki, kızmak ne diye?
Kahrı da lütufken, cana hediye,
Akıllara sığmaz, sırlar sezindik.

Noktanın çoğalmış hecelerinde,
Gün batmış, ay doğmuş gecelerinde,
Yıldızlı semanın yücelerinde,
Canlarla bir olup, bizde gezildik.

Yaralı tenhada bir dost bulduysa,
Gönül testisine meyler dolduysa,
Aşk geleli dertler, derman olduysa,
Ne fark eder; mutlu, ya da rezildik.

28.01.2012…Mustafa Yaralı