Reyhanlı'ya Ağıt Şiiri - Murat Akyol

Gecenin en zifiri karanlığından geldiler...
Kanla beslenenler!

Gece gibi karanlıktı, bütün düşünceleri...
Yürekleri, gecenin karası gibi nasırlıydı.

Taşıdıkları bir kalp yok du aslında içlerinde
Çünkü sökülüp atılmışlardı yerli yerlerinden!
“İnsanlığın Sonu Ayini” için
En şeytani elbiseleri, oracıkda giydiler..

Sonra, kara bir ses çıktı bir anda ortaya, avaz avaz
Bir kara bulut yol aldı ardından, arşa kadar
Kapkaralara büründü masmavi gökyüzü
Simsiyah kanadı Reyhanlı'mın yüreği
Toprağa değdi yüzü!

Şimdi benim o güzelim yurdumun
En Güney'inde her yer sanki kanamaktadır!
Babaların yüreği yangın yeri gibi
Bugün “Anneler Günü” bile olsa;
Analar bugün de ağlamaktadır!

Reyhanlı;
Gökler sana mı ağlıyor ne?
Dinmeyen acılarım, şimdi hangi yanasın? ...
Bugün Giresun'da, hüzünlü bir yağmur var!
Oraları bilemedim ama seni gelip kimler yıkasın? ...

Durma!
Hadi!
Kalk ayağa yenilen,
Yeniden...
Temizlen!
Sil o keder gözyaşlarını?
Biz seni yine Mayıs'ın açan gülleriyle hatırlayalım...
Fakat artık;
"Siyahın Anavatanı"
"Acının Başkenti"
Ağlamaklı Reyhanlı'm...

12 Mayıs 2013 / Anneler Günü