Reyhan Şiiri - Selim Şekerci

                              R E Y H A N

Biz seninle uzun ve kadim bir maziyiz,
Gel zaman,git zaman,kızıl bileklerin,
Gel bahardan,gitti nazenin çiçeklerim,
Saçlarında baharın tâze yağmur kokusu.

Pencerenin muşambasında zamanın tırnak izi,
Bir Kader,bir Dünya,yaşayalım ölesiye bırak bizi,
Sen ki,asırlardır kırıştırdın bütün sıfatları,
Bazen çirkin ve kötü,Kimi zaman güzel ve iyi.

Kimi zaman severim,çoğu zaman seni,
Onca ziyana gülüp geçerek bir seni,bir seni
Rezil-i kepâze olan hasretten ne çıkacak,
Aşka pervâne olan,vuslattanmı bıkacak,

İlk Gerdanlık olup baharlar,sonunda kelepçe oluyor,
Cümle Nebâtat nasiplensin diye o esareti seçiyor,
Yasemin ve Ihlamur yüklü katarlar gelip geçiyor,
Bu bahalarda ağaçlar su misali dallarından ölüm içiyor,

Bir deste Gül ile,bülbül kandırmak ne diye,
Sümbül ağlamaklı,bülbüle yâr olan gül diye,
Her zerrede kendinden bir nûr ile cebelleşen yüreğim benim,
Nerede o her fırsatta bir bir öldürülen hayallerim benim,

Raihasız,gülü biten dağların gökçe kızısın sen Reyhan,
Kainatsız,ölü giden sağların dünyasında yaşıyorum ben her an,
Şüphesiz,beni öldürüyorsun sen,
Azraile bile,güldürüyorsun sen...