Reyhan. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Fesleğen mi, Reyhan mı adın
Nerden gelin yabandan mı?
Itır ıtır Rayihan, sürmüşsün bu sabah yine,
İç bayıltan can alıcı kokunu...

Bahçemizin bir dip köşesinde,
Arzı endam edersin sen de...
Şebnemler üstünde,sarar kokun bütün evi.
Sabahın seherinde,günaydın der gibi...

Hiç tat kalmadı şehirde,
Geçmez oldu kapımızın, önünden,
Ne yayık ayranı,
Ne madımak,
Ne yarpuz ne üzüm, ne de,
Yeşil fistanıyla karpuz...

Kokmaz oldu pazarında şehrin,
Ne domates ne salata...
Çok zaman önceydi,eskidendi o yıllar,
Bolluk bereket,emeğe saygı vardı...

Bir güzel rüya imiş meğer,
Bir bir tükendi umutlar...
Fesleğen mi Reyhan mı desem sana?

Canım feda canına,
Sana can mı desem?

Ne güzel yakışıyorsun,mercimek çorbasına...
Kıskanmadan kokunu, cömertçe yayıyorsun,
Ne güzel bir şeysin sen,
Bir sen değişmiyorsun...
Çok eskiden tanıdık birine benziyorsun,

Reyhan mı desem sana?
Sadece can mı desem?

19/Nisan/2009/pazar/Ankara