RêWİNGÎ Şiiri - Şêxmûs Tayfûr

Hatin dizîn xewnê zarokîya min,
komkûj bun,
bi xwînê dıhatin ber derîyên me,
nêrînên zelal dikuştin,
Ziman,dibu qinabê xeniqandinê,
Û bi wan re,
xalxalokên me jî tev firîyan ji ramusanên destê me.
Bi xizanî em tev mezin bun,bi bêkesî,
bi rondikê dayîkên xwe,
bi firoyê çêleka nu diza,
bi qatixê mêşina,
nexweşîyên mirov-dilerızand
Nîv-têr,nîv-birçî,
king tazî,histû xwar,
Bi êş,bi keser,bi xemgînî...
bê evîn,evînên bê dijber,
Û miradên tev di dilde mayî..
Niha em dimeşin mîna rêwîyê bê armanc,
Helbestvan gotibû;
'emir 35,
mîna Dante di navbera temendane'
Hûr hûr berf dibare cênîgên me,
Dil nîvço,hêvî sar,
Û barana çil-esir dibare ser kevirê gora
heval,xwişk,dê û bav;
tev hatin gorkirin,
Tavehîva Gûlanê...