Revü Kızları Şiiri - Zekiye Çomaklı

Aç..aç..aç..diye
Bağırıyor ruhları taş kesilmiş ruhsuzluk timsalleri
Alkışlanıyor garip gecelerin çiçeksiz çiçekleri
Yırtılıyor boğazları
Açtıkça açıyorlar..aç..aç
Beden canlıyken ölmüş yürekleri
Dikenler arasında kabir çiçekleri
Siyaha boyalı gecelerde
Kahkahaları boğuyor yıldızları
A..aç..görev yapıyor revü kızları

Aç..dedikçe açıyorlar
Tezatlar aleminin zavallıları
Nefis doyuruyorlar
Kadınlık cevherini ziyan eden
Kadınlık enkazının çılgınları
Kurtarıcı arar gibi döner dururlar
Zaferi olmayan bir meydanda
Bir o yana bir bu yana vururlar
Kahır mektubudur onların alın yazıları
Döner durur meçhulde o revü kızları

Donarlar tabutta ki cenaze gibi
Kimseyi özlemezler ruhlarının mihrabında
Şüphelenirler kurtarıcı ellerden
Bedenleri sallanırken sarhoşluk salıncağında
Ya çıkar ya çıkmaz bir bilmece çözercesine
Yok olur yüreklerinin süruru
Başı boş sandalla yolu olmayan gecenin
Bittiğini anlarlar küfrün ilk hecesinde
Kahkahalar bitince kararır ufukları
O karanlık ufuklarda görev yapar revü kızları

Bilmezler aşılmayan dağlar var karşılarında
Görünen gölgeler ise arkalarında
Kaybolurlar sisli derinliğinde kaderin
Kalırlar ardında ıssız mesafelerin
Vücutları var gönülde yok cevherleri
Taşıyamaz hiçbir omuz onların yüklerini
Herkes gibi var yuvalarında bekleyenleri
Camdan uzanır bir baş belki oğlu belki kızı
Hüzünleri değişmez o başların kapkara yazıları
Aç..aç..aç..görev yapıyor revü kızları

Gönüllerinde sevgi bitmez mezarında çiçekler
Her köşe başında bir kalbi kara bekler
Belki dönmek isteyecekler çıktıkları bu yoldan
Zincirleri koparamayan o incecik bilekler
Ne geçmiş korkutuyor ne de gelecekleri
Ufukları kapkara dönemiyorlar geri
Uzaktan bakanlara hoş gelir davul sesi
Kocamandır daima uzak yerin ekmeği
Atileri ak değil gri ya da kirli sarı
Aç..dedikçe açıyor görev yapan revü kızları