Revolver Sevgisi Şiiri - Harun Tolga Peker

1990 model revolverini alnımın hizasından indirip yüzüme baktı. Sadece dudakları titriyordu ve ruju hala tazeydi.Üzerinde kahverengi deri bir ceket ve ona evlatlık eden beyaz spor bir atlet vardı ve bunlara buz mavisi bir jean babalık ediyordu...

Yavaşça yanına yaklaşıp tabancasını elinden aldım.Turkuaz renkli ojesi işaret parmağından tetiğin korumalığına bulaşmıştı.Ağlamaya başladı titreyen dudaklarıyla.Olduğu yere çöktükten sonra yanaklarında göletler oluşmaya başladı ve ben göz yaşı tanrıçası ile tanıştım o an...
İkimizde sustuk birkaç asır...Sonra;

-Neden,
-Neden vurmadın?
-Yapamadım..
-Silah yuvasından çıkartıldıysa karnını doyurmadan evine girmez, dedim..
-Ben bir ömür aç kalamam diye ekledi...

Cevap veremedim bir kaç yüzyıl. Ağlamamak için kendi boğazıma sarılmıştım.İçimde ejderhalar hıdrellez kutluyordu sanki içim yanıyordu.
Bir dal sigara çıkardım ceketimin cebinden ve beklenmedik bir tepki ile karşılaştım;

-Çok bencilsin, dedi...
Bir kez daha olduğum yere çiviledi beni.Sigaramı yaktıktan sonra götürüp ona verdim.Bu sefer ben iki kere çiviledim onu oturduğu yere..Sadece gözlerime baktı ve aldı...
Üç buçuk fırt çektikten sonra sigaradan derin bir nefes aldı ve ekledi;

-Seni seviyorum...

Bende seni dememek için boğazıma bu sefer bir kamyon damperi oturttum ve ekledim;

-Sevsen vururdun...
-Sevdiğim için vurmadım, dedi..

Hayatında ilk kez gardını düşürmüş bir boksör kadar çaresiz kaldığımı düşündüm.Ve gerçekten çölün ortasında kalmış bir bedevi gibi şaşkındım.
Pusulam yok, kaçacağım lanet olası bir delik yoktu.Cesaretime engel oluyordu beynim.Sonra topladım odanın dört bir yanına düşmüş cesaretimi,beynimi sol tarafımda bulunan masanın üzerine koydum. Ufak adımlarla oturduğu yere gittim ve eğilerek;

-Bende, bende seni çok seviyorum...dedim.

Boğazıma oturttuğum kamyon damperinden eser yoktu. Ses tellerimde kuşlar uçuyordu ve tanrıçam sadece gözlerime bakıyordu.Ani bir irkilmeyle süratli bir şekilde sarıldı bana. Yine ağlıyordu ve omuzlarımda bir ormanı sulayacak kadar gözyaşı birikmişti...
Revolveri sağ elimdeydi ve ikimizin arasında kalmıştı.Sağ elimi yavaşça tetiğin olduğu bölüme doğru soktum. Tetik artık elimde çocuk oyuncağıydı.
Tabancanın ucunu midesinin sol tarafına doğru bastırdım ve ağlama sesi aniden kesildi...
Ve 1990 model pas tutmuş revolveri ateşledim...
Ve ekledim;

-Mantık aşkı, aşkta insanı öldürtür...

Harun Tolga Peker